Voor christenen is er nog een andere, bijzondere reden, om dit boek te kunnen waarderen. Wij lezen de boeken van het Oude Testament niet buiten het verband met het Nieuwe Testament.
Dat is een bepaalde benadering die vanuit het Nieuwe Testament zelf ons wordt voorgehouden. De dood van Christus aan het kruis wordt in Hebreeën 9:12-14 met deze woorden uitgelegd:
Christus’ dood is dus volgens de leer van de Apostelen een “offerande”, en wel het laatste en voornaamste van alle mogelijke offers. De offers in het Oude Testament, met name zoals beschreven in het boek Leviticus worden vanuit het NT dan beschouwd als voorlopige vormen daarvan, als “schaduwen” of “typen” van dit eenmalige en allesomvattende offer van Christus. Om te begrijpen wat het NT bedoelt wanneer het spreekt over het offer van Christus is het dus van belang om te begrijpen wat “offer” en “verzoening” en alle andere termen uit Leviticus precies te betekenen hebben. Paulus spreekt over Christus’ dood aan het kruis als over een ‘zondoffer” en in Efeze 5:2 zegt hij:12 Hij is niet door bloed van bokken en kalveren, maar door Zijn eigen bloed eens en voor altijd binnengegaan in het heiligdom en heeft daardoor een eeuwige verlossing teweeggebracht.13 Want als het bloed van stieren en bokken en de as van de jonge koe, op de verontreinigden gesprenkeld, hen heiligt tot reinheid van het vlees,14 hoeveel te meer zal het bloed van Christus, Die door de eeuwige Geest Zichzelf smetteloos aan God geofferd heeft, uw geweten reinigen van dode werken om de levende God te dienen!
Offergave, slachtoffer en de uitdrukking “aangename geur” zijn allemaal termen ontleend aan het Oude Testament. Dus opnieuw: het is van belang te begrijpen wat die termen betekenen in Leviticus.…wandel in de liefde, zoals ook Christus ons liefgehad heeft en Zichzelf voor ons heeft overgegeven als een offergave en slachtoffer, tot een aangename geur voor God.
Anderzijds is het voor Christenen van belang vanuit het NT, vanuit de vervulling van deze schaduwen en typen, terug te lezen in het OT. Zodat we in deze “canonieke” benadering een betekenis van deze boeken en gedachten vaststellen, die voor het Christelijke leven zinvol is. Een zuiver historische studie is dat dus niet. Het gaat er niet om hoe in het kader van de geschiedenis van de Semitische religie het offer een grote rol ging spelen, en welke variatie op de Semitische offerpraktijk in Leviticus te vinden is.
Het gaat ook niet om vragen naar de historische herkomst van de praktijken die in Leviticus zijn beschreven. Het is de tekst en de tekst alleen die binnen de canon ons aan het denken zet over de strekking van de praktijken en begrippen die daar zijn opgetekend.